Żegnaj 2013!

Jak widać pożegnania nie muszą być smutne, bo ja się nie smucę. "Żegnaj" - mówię i doczekać się nie mogę 24:01.

-Co było dla Ciebie najgorsze w tym roku, Sylwia? - zapytał mnie John.
-To, że byłam chora .... ale równocześniej poznałam siebie bardzo odważną, a już siebie takiej odważnej nie pamiętałam. Brave be! To moja rada dla Ady, na przyszłość, na całe życie. Wolność, przyjaźń, ale jednak po pierwsze ODWAGA. Ja jestem taka średniowieczna.-
-Dla mnie najgorsze było, że w tym roku straciliśmy naszych przyjaciół - Powiedział John.

"2013 to będzie rok, w którym wszystko, co miało się zakończyć, zakończy się" - powiedziała mi na pogrzebie ojca Magdy, Iwona. Powiedziała to na miesiąc przed śmiercią swojej matki.

To był taki rok śmierci. Nie umiem inaczej tego nazwać. Kto miał przeżyć, przeżył ...... Taki trochę rok wojny bez wojny.

Rok podróży: Ukraina, Egipt, Bułgaria .... Ta Bułgaria to było takie piękne doświadczenie, a nurkowanie na egipskich rafach - czyste piękno!

Rok nowej więzi - Martyna. Surowej, innej ale głębokiej.
Prawdziwej, szczerej.

Rok więzi, za którą jestem losowi wdzięczna, bo bez niej byłoby mi trudno. To bardziej więź siostrzana niż przyjacielska. Taka namiętna ale bez seksualności.

Taka siostrzana więź szpitalnego łoża. Nigdy tego nie zapomnę.

Rok, w którym zaczęłyśmy się rozumieć z Adą, jak dwie duże dziewczynki: "Jak ty się pięknie bawisz" - powiedziała mi Ada, kiedy razem rozłożyłyśmy lalki i tworzyłyśmy bajkowe królestwa, w których smoki, wiedźmy i piękni rycerze.

Rok, w którym zostawiliśmy Zgierską. Rok, w którym zabrałam ze Zgierskiej jej lustrzane serce. Ma już nowe, piękne miejsce. A ja świadomość, że to miejce jest  na mapie mojego serca. Nienaruszalne.

W tym roku nauczyłam się, że dziś to wszystko, co mam. A mam tak dużo. Otaczają mnie ludzie ze snu. John, Ada, Violetta, Pan Marek, Pani Marysia. Tyle dobra. Tyle miłości.

To rok terapii i zrozumienia dlaczego ja i moja mama .... miałyśmy taką a nie inną relację. Najmocniejsza relacja w moim życiu. Teraz już poluzowana, zdrowsza, czystsza.

Widać, że i Rok Śmierci może być przytulony cieplej.

Żegnaj 2013! Mocny, gwałtowny, tornadowy, orkanowy, tajfunowy roku!

Żegnaj Marku, Jurku, Januszu ...... Krzychu .....

Witaj Nowe! Witam Cię z  całą nadzieją na Piękno i na Dobro.
I z moją gotowaością, by o to zawalczyć.

Mro ilo

Będzie trochę sentymentalnie. Chodzi o moment, momenty są sentymentalne właśnie.
Chodzi o to, że zaczęła się jesień i z tą jesienią tyle NOWYCH sytuacji. Nowych dla mnie i niekoniecznie miłych.

Bo ja lubię intensywnie i do przodu i żeby się działo, a tu nagle STOP SYLLA, stop .... nie wszystko zależy od Ciebie. Są rzeczy, nad którymi nie masz kontroli.

STOP SYLLA. Zatrzymaj się.

Więc SIĘ ... zatrzymuję, niechętnie, chętnie, sama już nie wiem. Ale jak Cię tak życie zatrzymuje, nie możesz odmówić.
I nagle wydaje Ci się, że zdradziło Cię Twoje własne ciało. Ale ono  cię nie zdradziło. W jakimś sensie to ty zdradzałaś je latami. No i nie zdradziło Cię tak całkowicie.

Sytuacja jest taka, że człowiek chciałby mieć przy sobie bliskie osoby. Bliskie Osoby. To kolejna kategoria, która na przestrzeni miesięcy uległa zmianie.

Moje ciało, Bliskie Osoby .... Ważne kategorie. Przeceniane.

Dlatego, tak sobie myslę , jeśli w   c z a r n e j   g o d z i n i e  nie ma przy Tobie Bliskich Ludzi .... to oznacza, że ich w ogóle nie ma.
Zgadzam się na to, bo zgadzam się na wszystko, co przynosi mi LOS.

Brak tych bliskich kiedyś ludzi, nie oznacza bowiem braku miłości.
"Mro ilo": "Moj serce mi mówi, że Cię kocham".

Zawalcze na tej arenie, na której stawia mnie moje tu i teraz.
I albo Glorious Life .... albo ..... ;)

strach ma wielkie oczy ....

8 dni, za osiem dni opuszczamy zgierską na zawsze i wydawałoby się, że to będzie moment, kiedy skupię się wyłącznie na tym opuszczaniu ... na dramatyzmie i romantyzmie .... tęsknocie za każdą starą, wywaloną na śmietnik rzeczą ....

I na tym jeszcze w dniu 10-tym się skupiałam .... Wynosiłam właśnie plastikowy worek do śmieci .... i moje oko zatrzymało się na pudeleczku, które dostałam od Romka Pawlukiewicza .... i na zegarkach Dziadka Alka ...... I te zegarki schowałam do kieszeni, bo nie mogłam ich wyrzucić .... Nie mogłam również zgłębiać zawartości plastikowego worka ..... bo zatrzymałabym prawie wszystko ......

Rzecz to nie tylko rzecz, to także zapach .... zapachy pozostają w pamięci ....

9-tego dnia pakowania ...... ( 10, 9, 8  odliczanie) ... pojawiła się już Bożenka, siostra mojej mamy i zrobiło się jeszcze pełniej ...... Bo nie tylko, Violetta, Sylwia i Ada pakowały stare życie ......

Myślałam dnia dziesiątego, że najgorsze byłoby takie pakowanie w SAMOTNOŚCI ....

Miałam wielkie szczęście , pakowałam bowiem dzieciństwo z tymi, którzy owo dzieciństwo współtoworzyli.

Jeden telefon 9-tego dnia wystarczył, żeby wyrwać mnie z tej magii pożegnania, jeden telefon wystarczył żebym zrozumiała, że jak się opuszcza mieszkanie, to żadna to wielka sprawa, bo przecież można opuszczać ziemski padół .... i wtedy to JEST sprawa wielka ....

Niechaj Bogowie zręcznie ważą moje losy i po mądremu i zgodnie z własną wolą ...... Niechaj .....

Kto jeździ tramwajami i autobusami?

Dawno już nie jechałam tramwajem. Dlaczego?

Bo jestem babą z samochodem, która się rozleniwiła.

Wczoraj  jednak, kupiłam bilet i stanęłam na przystanku autobusowym. Czekałam na 99.

Czekałam kilka minut. Nadjechało. Wsiadłam i nawet usiadłam. 

Obok mnie stary rockendrolowiec ( bardzo stary rockendrolowiec z bardzo dużym brzychem w bardzo dużej koszulce). Z wielkimi słuchawkami na uszach, z bardzo długimi włosami ( plus łysina na środku głowy), z kitulcem tłustulcem na plecach.

Wcisnęłam się na miejsce obok niego. Przy oknie, na przeciwko siedziała młoda stara ( taka jak ja) w krótkich jeanoswych spodenkach i  podkoszulku. Starałam się nie skupiać na jej udach, ale cały czas oko uciekało. Uda  miała całkiem ok. Twarz już nieco zużytą, ale tak od tyłu, to spokojnie 28 latka przy lekkiej kości. Też ze słuchawkami na uszach.

Pomyślałam, że każdy wiek ma swoje ubiorowe prawa ( głos kobiety w berecie) i pewnie wyglądałaby lepiej w stroju spódnica i bluzka ( sama taki właśnie miałam).

I nie tylko miałam na sobie spódnicę za kolano, bucik na obcasie i białą bluzkę w kwiaty ( ale kwiatów mało), ściskałam też w moich spracowanych, żylastych dłoniach 2 prawdziwe REKLAMÓWKI!

Jedną ze świata książki ( w niej dwie pozycje Vonnegut: Śniadanie Mistrzów plus Albert Wass, jakiś węgierski bóg literatury: „Czarownica z Fubtinel”). W reklamówce wciśnięte były też spodenki z lumpeksu, takie z gumką za kolanem, biała bluzeczka z kwiatami i cekinami w stylu : rusałka i jeansowa koszula Vintage – inspiracje Martyną).

Ściskałam te  torby na kolanach, a pod pacha prawdziwą kobiecą, skórzaną torebkę.

Byłam kobietą z autobusu w 100%!

W autobusie wcale nie śmierdziało, ani kiełbasą, ani potem, ani kurczakiem, ani czosnkiem. Pachniało normalnie.

Nienormalne słowa dochodziły tylko „ z kabiny pilota”, czyli od kierowcy, który miał przecież zmianę, więc po co ten 2 kierowca się stawi,ł i co to kurwa jest i w ogóle jakiś burdel na kółkach. Później zgłaszał się na dyżurkę i głośno rozmawiał przez CB radio. Z tej rozmowy dowiedziałam się, że najważniejsze to stawić się w robocie o czasie, a cała reszta ….. trudno, cała reszta jest nieważna.

Nie pamiętam, kto siedział dokładnie na przeciwko mnie, ale wiem za to, kto siedział  boczkiem tuż za tą osobą : kobieta matka ziemia. Trudny do określenia wiek, siwawe naturalne włosy, krótkie, kręcone, piękne pełne usta i takie żywe, błyszczące niebieskie oczy. Księżniczka, naprawdę księżniczka.

Wgapiałam się w nią, bo była fascynująca. 

Takie wgapianie się oczywiście nie przystoi Pani w autobusie, szczególnie kiedy  trzyma w ręku prawdziwe reklamówki. 

Na jednym z wielu przystanków wsiadła znajoma Pani ze „ Spalonego Sklepu” , oficjalna nazwa : SAM SCAN” – przywitałyśmy się skinieniem głowy. Nie wiedziałam, że kuleje, teraz już wiem.

Zawsze siedzi za kasą albo, jak to się dziś mówi: „ na kasie”. Określenie siedzieć na kasie, kojarzy mi się z kobitami, które mają tony pieniędzy i na nich siedzą.

Takie, co to warto napadać ( wskazówka dla złodziei). 

Krew kobiety ze Zgierskiej jednak mocno płynie w moich żyłach.

Dlatego złodziej milszy mi niż przechodzień.

Na przystanku tuż przy Targowisko Dolny Rynek ….. ( jakie wzniosłe określenie na ryn bałucki : targowisko!), wsiadła Para- Jacek i Barbara: ona grubica, z wytrzeszczem, autentycznym wytrzeszczem. On … taki szczupły, ale jak rzepa chłop na schwał, spodnie jasne, czyste, odprasowane, koszula w środeczku, a na tej koszuli napis po angielsku: get another Mac ( Apple).

Pomyślałam, że ten koleś pewnie nigdy nawet nie widział komputera mac i pewnie nie zobaczy, ale reklamuje na plecach zupełnie bez świadomości.

Jak ten Jacek się nad tą  Barbarą w tym autobusie prężył. Jak ona radośnie świergotała. Wisiał nad nią cały objuczony reklamówkami. 

Była też para, stojąca tuż obok: pani dupiasta około 50siątki z malutkim mężem. Takie przykładne małżeństwo. Ona ubrana bez gustu, zielona podkoszulka z rękawem z koronki, do tego bardzo kwiecista spódnica w turkusach, opinająca się na naprawdę solidnej dupeczce. 

Siedzieliśmy, staliśmy, opieraliśmy się – autobusowe bractwo w drodze. 

Mój przystanek to był naprawdę przystanek najlepszy ( może oprócz tego Targowiska) – 11 listopada TESCO. Kobieta z reklamówkami po prostu musi wysiąść przy  Tesco.

Wysiadałam, życzyłam miłego dnia Pani ze Spalonego Sklepu. Oni mnie też. 

W drodze do domu, tachając reklamówki, z których byłam tak dumna w autobusie, weszłam do „Naszej Piekarni”, kupiłam   w s z y s t k o   na zalewajkę (!), czy można być bardziej gospodynią? Czy można?

Idealnie znaczy na zawsze ...

Gdybym miała nie czuć, że coś jest na zawsze, że coś jest wyjątkowe, wspaniałe, jedyne ..... Gdybym miała zawsze czuć tylko, że coś jest  w porządku, stabilne, fajne ..... np. z przyjaźnią ..... to wolałabym nadal, choćby przez chwilę, (bo podobno idealne rzeczy nie istnieją) ....czuć tą dozgonną intensywność .... wyjątkowość .....
I kiedy to się rozbija, kiedy czujesz rozczarowanie .... to nadal .... wierzysz, że idealne jest możliwe ....

I że to magiczne myślenie jest tym, co czyni ciebie. I nie chcesz akceptować, że związki między ludzmi zmieniają się i że na miejsce intesywności i ślepej miłości pojawia się .... " coś w porządku, stabilnego i fajnego".


Czuję rozczarowanie ..... ale jeśli taka jest cena intensywnego odczuwania niezgłębionej pełni, to mówię temu TAK ! TAK! TAK! Chcę czuć się Tobą rozczarowana .... chcę czuć się porzucona przez Ciebie, Przyjaciółko , Słońce Mojej Duszy. Chcę.


Chcę, było warto ....

Life oh life .... 

Spędzanie r a z e m czasu.

Dość późno ale właśnie zrozumiałam, na czym polega bycie  b l i s k o ... otóż na spędzaniu ze sobą czasu ... Jakie to proste.

Kiedyś ludzie siadali w kręgu, tradycyjne społeczności wsłuchiwały się w opowieści starych  i starszych ludzi, pozwalały dzieciom na wyrażanie emocji .... innymi słowy dawały głos tym, którzy w dzisiejszej  kulturze mają tego głosu  coraz mniej. Dzieci zapycha się czekoladą i sadza przed telewizorem i w ten sposób nie spędza się już z nim czasu, będąc "razem" r a z e m  się nie jest. Podobnie z osobami starszymi .... Starsze osoby mają siedzieć w swoich domach, ewentualnie w domach starców. Nie, nie chcę dramatyzować, chcę opowiedzieć, jak jest w tej kwestii u mnie.

U mnie w tej kwestii jest następująco - szukam miejsca dla siebie każdego dnia, spełniam swoje domowe obowiązki i pracowe obowiązki. Czy nad tymi obowiązkami się zatrzymuję, czy je kontempluję ? Raczej nie.

Marzy mi się zawsze ucieczka do mojego białego pokoju z widokiem na wiosenne śniegi .... ( Wiosna ? Wiesna ! Przybywaj!). W tym moim pokoju odpływam w światy wirtualne ( tvn 24, onet pl, mój blog ale nieczęsto, google translator, strony o bezdomnych psach, strony z ofertami domów na sprzedaż ..... etc.).
Moja mama zaszyta w drugim pokoju czyta albo bawi się z Adą, John pracuje na swojej górce. Oto jesteśmy, nasza czwórka rodzinna.

Razem?
Nie ... zupełnie nie razem.

Jak idę biegać, to też biegam sama, ze słuchawkami na uszach.

I kilka dni temu pierwszy raz zwróciłam uwagę na to, że jak wchodzi do pokoju moja mama, żeby
zagaić rozmowę, to .... ja znad komputera patrzę na nią nieobecna i czekam żeby już przestałą gadać, bo chce dalej ... robić swoje wielkie, wielkie nic.

I jak John pyta wieczorem, czy idziemy  p o s i e d z i e c  razem w kuchni i napić się wódki i zapalić szyszę ... to ja znów wilkiem, wilkiem, bo przecież przeglądam na allegro " pamiątki prl-u" i wspominam swoje dzieciństwo ... grę w myszki, pszczółkę Maję z gumy i takie tam.

Dziś akurat życie zapukało do naszego domu głośno i wyraźnie, moja mama trafiła do szpitala z powodu migotania przedsionków. Strach, złapanie za rękę, nawet mi przez myśl nie przeszło, żeby włączyć komputer, kiedy czekałyśy na ambulansik.

I jak już ją odwiedziłam w szpitalu i okazało się, że staruszka leżąca po prawej stronie to moja ukochana Pani Woźna z XIII liceum .... to nagle w tym pokoju odkryłam prawdziwą bliskość i ciszę.

W pokoju szpitalnym, w małej 2 osobowje salce nie było ani telewizora .... ani komputera, ani nawet archaicznego radia .......

W pokoju byli  t y l k o  ludzie.

I na dodatek  b l i s k o , bo pokój był mały.

I jak już sobie powspominałyśmy z Panią  Jadwigą, te  jej38 lat pracy w XIII liceum ... (Swoją drogą niesamowite było to, że ona mnie rozpoznała. Że jak tylko wlazłam do sali, powiedziała: "O ... znajoma buzia"),  jak już sobie powspominałyśmy, to ja poczułam, że od przyjazdu do Polski straciłam tak dużo czasu ....
Tak dużo czasu .... nie będąc właśnie blisko ..... z Najbliższymi.

A, jak powiadali Pradawni: .... żadni bogowie nie wybaczą nam ,że zmarnowaliśy świt ....
Czas bowiem, jest nam  chojnie dany ... tylko na jakiś czas.

Nie będąc blisko, robimy sobie z tego czasu żarty, a CZAS tego nie lubi ....

Mamo, zdrowiej!
https://www.youtube.com/watch?v=gymRAZx9Z1o

Egipt .... czyli spełniony sen dzieciństwa.

„Z dala od domu …. jestem bardziej sobą”.


Egipt, spotkanie dwóch światów.

Na 18 urodziny, czyli blisko 20 lat temu, od przyjaciółki mojego dzieciństwa dostałam album o Egipcie i starożytnych cywilizacjach. Album był bardzo kolorowy, dużo bardziej kolorowy niż lata 90 – te.  Lata 90- te to był dopiero początek kolorów.  ( Kiedy to wszystko zapisuję, czuję się jakbym miała ze 200 lat, albo lepiej 7 tysięcy lat, kiedy to narodziła się egipska cywilizacja).

Zastanawiam  się, czy pisanie długopisem, na skrawku papieru, nie wydaje się dziś dziwne?

Dziś bowiem piszemy na „iPodach”,” laptopach”,” mini topach” i innych cywilizacyjnych cudach techniki.

Pisząc na kartce, sama siebie czynię średniowieczną, a może raczej renesansowo oświeconą.

Bycie w takiej drodze, jak Egipt … przynosi uczucie oświecenia, zakotwiczenia w tu i teraz, spełnienia najwyższego i  spokoju.

Za oknem  Morze Czerwone. Prawie wschód słońca nad Czerwonym Morzem. Moment przejścia. Celtycki węzeł. Spotkanie dwóch światów: nocy i dnia …

Dodatkowo stoję na brzegu …. ale już prawie w wodzie. I znów dwa światy: morze i ląd. 

***

Egipt to trochę świat widziany przez okno, świat niepoznany. Świat opowiedziany ustami arabskiego przewodnika, który o swoim kraju wyrażał się z godnym pozazdroszczenia szacunkiem.

„U nas wcześniej mężczyźni żenili się po 20 – stce, teraz to się zmieniło, facet musi najpierw z 10 lat pracować, żeby  było go stać na małżeństwo, kupno albo wynajem domu, biżuterię dla żony. Tu w Egipcie wszystko jest drogie. Dobrze jeśli rodzina jest zamożna i pomoże … wtedy jest łatwiej. Wcześniej żeby się ożenić wystarczyło mieć kąt u rodziców, teraz trzeba mieć co najmniej własny pokój.  Dziewczyny wychodzą za maż około 25 roku życia, wcześniej miały po 17 – 18 lat. Średnio na rodzinę przypada pięcioro dzieci. Edukacja w Egipcie zdecydowanie lepsza w okolicach Kairu i Aleksandrii – dawnej egipskiej stolicy. Tu w Górnym Egipcie ludzie żyją przede wszystkim z rolnictwa. Mniej myślą o edukacji ale szkoły są, podstawówki koedukacyjne, ale już gimnazjum i  liceum oddzielne dla facetów i dziewczynek. Edukacja w Egipcie nie jest obowiązkowa, ale jest darmowa, nawet wyższa”.

Kiedy Ahmed tak opowiadał o Egipcie,  nasz sąsiad: stary młody opalony koleś, który podróżował z młodziutką córką lub kochanką o imieniu Jessica – stwierdził: „ Spójrz Jess, oni tu żyją, jak psy” .

Kolorowe kobiety w chustach, wesołe dzieci, które chętnie machają.

-„ Myślę John,  że arabskie kobiety są tak samo ciekawe nas, jak my ich ….” –

Tylko, że nie za bardzo możemy się do siebie zbliżyć.

Nie rozumiem się, nie widzimy, nie stykamy. Dwa światy choć niby jeden kobiecy świat.

Przed szkołą w Luksorze, przez oddzielające mnie od świata okno autobusu zobaczyłam mamę odbierającą ze szkoły córkę. Nie  pamiętam, czy to ja pierwsza zaczęłam machać … Nasze spojrzenia spotkały się, ręce zaczęły się ruszać, mała dziewczynka zaczęła się śmiać. Ja poczułam wielką radość kontaktu. Wielką radość, jaką niesie kontakt z drugim człowiekiem. Na kilka sekund połączyły się nasze dwa światy.  A potem autokar ruszył.
Krajobrazy za oknem zmieniały się, rzeka, palmy, krokodyl w Nilu …

Nil to serce Egiptu.  Życiodajna rzeka.

Pustynia.

***

W Świątyni Hatszepsut w 1997 roku ekstremiści islamscy zamordowali 58 osób. Zebrali zwiedzających turystów na placu przed zapierającą dech w piersiach świątynią …. Przed tym cudem dawnej cywilizacji, kultury świadectwem i wywalili do nich całe magazynki.

Hatszepsut była kobietą faraonem, doskonale rządziła Egiptem. Żeby zasiąść na tronie opowiedziała o tym, jak  sama Bogini Hathor karmiła ją swoim mlekiem. I o tym , że została poczęta z Boga Słońca. I nie mogło już być żadnego sprzeciwu wobec takiej bogini zasiadającej na tronie. I nie było.

W Luksorze zaczepili nas nastoletni chłopcy.

- Zrobisz nam zdjęcie?-

-Jasne, a skąd jesteście? –

- Jesteśmy z Egiptu … A teraz zrób sobie zdjęcie z każdym z nas ?  -

Nasz przewodnik wyjaśnił, że dzieciaki proszą o zdjęcia, bo pierwszy raz są w Luksorze, przybywają z małej wioski i nigdy nie widzieli turystów.

Zastanawiam się, czy to prawda? Bo skąd u wiejskiego chłopaka telefon komórkowy z aparatem ….

Z drugiej strony w każdej wiosce widać anteny satelitarne, więc może Ahmed nie kłamał.

Egipcjanie w świątyni w Karnaku atakowali tak zawzięcie, że jak udało się nam wyrwać ze szponów jednego, przybywał kolejny :

-Lejdi Friend, zobacz tu skarabeusz Hatszepsut, potrzyj go na szczęście – Skarabeusz rzeczywiście był czarny i wyglądał na wielokrotnie pocieranego … A kto nie chciałby szczęścia prosto z egipskiej świątyni ?

Tylko, że w taki magiczny sposób chyba zyskać szczęścia nie można. Jedynie przez pracę z umysłem.

Przyjechałam do Egiptu smutna … w poczuciu nieważności wielu rzeczy, rozczarowana swoim zachowaniem, choć walcząca o poczucie odrębności, walcząca o zachowanie swoich stratowanych granic.

Z dala od domu …. jestem bardziej sobą. Z dala od domu mam czystą kartę. Uwielbiam to.

Odżywam. Ludzie postrzegają mnie, nie przez pryzmat kim byłam, ale kim jestem. I mam czas dla Johna i on ma czas dla mnie.

Pustynne gorące powietrze rozpuściło lód w moim sercu. Znów ocaliła mnie droga.  Rejs po Nilu na dachu małej łodzi … Rejs z wschodniego brzegu na brzeg zachodni. Wymarzony rejs do Doliny Królów, gdzie spoczywają Faraonowie, którzy nie zdecydowali się na budowanie piramid, ale chcieli spocząć wiekuiście w ukrytym w dolinie grobowcu. Nauczeni doświadczeniem zrabowanych piramid w Gizie, wybrali miejsce spokojne …

Spokój jest ważny i brak paniki jest ważny.

Podróż do krainy z dziecięcych marzeń, podróż do świata Faraonów, o którym czytała mi babcia, okazała się takim pocałunkiem  matki w rozbite serce swojego dziecka. Dzieckiem byłam ja …

Świat – Matką. Pocałunek przyniósł ulgę i momentalnie przestałam płakać.

15.03.2013 Marsa Alam ok. 9:00.

magiczne kamienie

Wróciłam z pięknej egipskiej drogi .... z dwoma tokenami: wspaniałym pierścieniem z turkusem i branzoletką z lazurytami.

Zakochałam się w tych  dwóch rzeczach i wybrałam je bez wybierania.

Teraz czytam o magii tych kamieni i oto, co znajduję:
"Turkus - już przez starożytnych Egipcjan uważany za magiczny i święty często wykorzystywany do wykonania ochronnych i uleczających amuletów. Według wierzeń turkus zmienia barwę by ostrzec właściciela przed zdradą i niebezpieczeństwem. Łączy w sobie mądrość Nieba i Ziemi, jest kamieniem opiekuńczym, chroni naszą aurę przed szkodliwymi wibracjami. Turkus nazywany jest strażnikiem cnoty, który ma nadawać też trwałość związkom przyjaźni. W średniowieczu ceniony zwłaszcza przez młode niewiasty, jako pomagający w zdobyciu przychylności rycerzy.

"Ze względu na to, że posiadał tak ogromną siłę, nazywano go także kamieniem zwycięzcą. Ozdabiano nim siodła końskie, by strzegły jeźdźca i wierzchowca zarazem, wtapiano je w głownie miecza i sztyletu, by używający ich rycerz zawsze wychodził obronną ręką z walki. Jednak nie wszyscy wiedzieli, że siła tego minerału może obrócić się przeciwko swemu właścicielowi, jeżeli tylko zacznie on czynić zło.

Stare podania głoszą, że turkus tak może zespolić się ze swoim opiekunem, że w przypadku choroby lub śmiertelnego zagrożenia sam pęka, chroniąc w ten sposób osobę, która go nosi."

Źródło: hagal.pl


Turkus był zawsze uważany za kamień ochronny, silny amulet chroniący przed nieszczęściami i "złym urokiem". Poza ochroną obdarza pogodą umysłu, opanowaniem, siłą psychiczną - strzeże przed upadkiem. Jest szczególnie polecany kierowcom - wzmacnia refleks, chroni przed wypadkami. Przynosić ma także szczęście rodzinne i powodzenie. Turkus jest kamieniem dzieci, dziewic i młodych żon. Amulet podarowany bliskiej sercu osobie - wzmacnia uczucie, zapewnia uczucie czyste i niezmienne, chroni przed przeciwnościami losu. Doskonały kamień dla osób spod znaku strzelaca, wodnika i ryb."

 

"Lapis Lazuli , kamień o zadziwiających właściwościach!

Niebieski, prawie granatowy nakrapiany złotem, pochodzi z USA, Chile, Bliskiego Wschodu, Egiptu i Afganistanu, Rosji i Włoch.

Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa "Lapis", co oznacza kamień, a od arabskiego słowa "azul", czyli niebieski.

Ten piękny kamień, nazywany "kamieniem bogów" jest świetnym "obrońca". Posiada moc magiczną, w starożytnych księgach egipskich czytamy, że był zastrzeżony wyłącznie do użytku Faraonów!

Pewne jest, że Lapis Lazuli jest kamieniem, który przynosi szczęście, dobry humor i radośc!

Uwalnia od stresu, pomaga odnaleść spokój i wewnętrzną harmonię.

Wprowadza w stan harminii fizycznej, emocjonalnej, umysłowej i duchowej. Jak większość niebieskich kamieni, Lapis Lazuli, wpływa korzystnie na gardło i przyczynia się do uwolnienia od negatywnych emocji.

Promuje komunikację i ekspresję, pomaga wyrażać siebie, swoje opinie, emocje, unikając przy tym sprzeczek. Prawdopodobnie dlatego ten kamień pomaga stworzyć przyjazne stosunki, wszelkie wrażenia przyjaźni i miłości!" 

http://ezodar.pl/index.php?/topic/743-lapis-lazuli-lazuryt/
 

Wiersz o ....

Cyprian Kamil Norwid

ŚMIERĆ

I

Skoro usłyszysz, jak czerw gałąź wierci,
Piosenkę zanuć lub zadzwoń w tymbały;
Nie myśl, że formy gdzieś podojrzewały;
Nie myśl - o śmierci...

II

Przed-chrześcijański to i błogi sposób
Tworzenia sobie lekkich rekreacji,
Lecz ciężkiej wiary, że śmierć - tyka osób,
Nie sytuacji - -

III

A jednak ona, gdziekolwiek dotknęła,
Tło - nie istotę, co na tle - rozdarłszy,
Prócz chwili, w której wzięła, nic nie wzięła -
- Człek od niej starszy!

z dna mojej rany

"Nie ma takiego piekła, z którego nie można wrócić"  - napisał mi dziś Marcin.

Trzymam sie tego.

Wczoraj w nocy - rozpadłam się, roztrzaskałam.

Sama sobie to zrobiła.

Brak wybaczenia to piekło.

Na szczęście z tej ciemności i zgnilizny i rozdarcia jest do czego i do kogo wracać, bo gdybym teraz była sama .....

Jutro jadę na narty, w poniedziałek mam urodziny, a w  środę biegę ( ostatnio bardzo dużo biegam ) do pani psycholog.

W moim wieku nadal nie wiem, jak poradzić sobie z dzieciństwem, brakiem. Nie wiem, jak sobie z Nią poradzić. Ani, jak ze sobą.

Im bardziej się rozpadam, tym bardziej tęsknię za Irlandią, za pięknem ...... za dobrem ....... za spokojem ......

Uffff